Allerzielen/Allerheiligen – “Om de liefde die eeuwig duurt”
Woord van welkom
Deze avond gedenken wij allen die gestorven zijn.
Wij willen hen niet vergeten.
Wij willen hun naam in ons hart bewaren
als een witte roos, bloeiend voor altijd.
Bij avond in de herfst,
tijd van stervend licht,
schuilen wij bij elkaar,
wachten wij op de oever.
Waar is het leven?
Waar zijn de vrienden?
Waar is nog smeulend vuur onder de as?
In het gebroken licht ontwaren wij
een aarzelend begin van eeuwigheid.
Zien wij de roos die de winter overleeft.
Vanavond zijn wij bij elkaar
en delen verdriet
om wat verloren is,
een vader, een moeder,
een vrouw of een man,
een kind, een broer of een zus,
een vriend of een buur.
De jaren voorbij.
Maar in dit uur bidden wij om eeuwigheid.
Om Liefde die eeuwig duurt.
GEDACHTENISMOMENT
Ik mis je…..
Adem houdt op,
warmte wordt kilte,
diepe kilte als de dood
en lachen wordt stilte,
echo van vragen
dat geen antwoord vindt.
Maar een mensennaam
kan niet vergaan,
niet verzinken in oneindig niets.
Jouw naam
heeft klank en toon gezet
van hoe de jouwen verder gaan.
In gemis,
maar ook in vertrouwen
dat leven Léven wordt
als er maar genoten wordt,
gevochten en geknokt,
geliefd en gelachen.
Zo wordt jouw naam
een witte roos in ons hart,
bloeiend voor altijd,
geurig en welriekend,
maar ook doornig stekend,
want jij bent er niet
als wij jou roepen ;
en ons zoeken zal nooit vinden worden,
geen samen lachen en geen raken meer.
Maar in stilte
zul jij bloeien aan ons hart
als schitterende herinnering,
levend, tegen alle weerwil in .
Nee, vergeten zullen wij jou niet.
Wees gerust, rust maar zacht.
Er is hoop!
De zon wordt niet moe en staat elke dag weer op. Ook mensen staan op en
geloven in een nieuwe dag.
Ze zien de zon en voelen de warmte van haar stralen en geloven weer in het
licht.
Er is hoop!
Er worden nog kinderen geboren met lachende ogen.
Er zijn nog zoveel mensen met ’n hart onder hun jas.
Elkaar hoop geven is elkaar leven geven!
Elkaar hoop geven is elkaar bemoedigen en
zich verantwoordelijk voelen voor elkaar.
We kunnen de woestijn niet ineens veranderen,
maar we kunnen beginnen met een kleine oase.
Waar één roos weer bloeien kan
zullen op een dag duizend bloemen staan.